ΠΡΩΤΟ (υπέρ φιλίας)

Έχω γράψει 32 κείμενα με τα οποία θα ήθελα να αρχίζει το ημερολόγιο μου.

Τελικά αποφάσισα να γράψω ό,τι μου ρθει.

Είμαι στο γραφείο, έχω βάλει τ' ακουστικά κι ακούω ραδιόφωνο. Στο γραφείο δε μιλάμε. Είμαστε αρχιτέκτονες, υποτίθεται δημιουργούμε, αλλά δε μιλάμε. Τσακωνόμαστε (μόνοι μας), σχεδιάζουμε, γελάμε, πήζουμε, αλλά δε μιλάμε...Μου πέρασε από το μυαλό οτι είμαι αντικοινωνική. Αν ήθελα θα μπορούσα να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους, έτσι δεν έιναι; Έδιωξα τη σκέψη γρήγορα γρήγορα. Δεν υπάρχει σημείο επαφής, δε φταίω εγώ.Έτσι απλά.

Εγώ κι οι φίλοι μου αγοράζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο

Οι παιδικοί μου φίλοι με τους οποίους ακόμα κάνω παρέα, έστω κι αν μένουμε σε όλες τις άκρες της Ελλάδας πλέον, λένε οτι είμαστε (η παρέα) λιγάκι σαν κλίκα, δεν μπορούμε να δεχτούμε το ξένο σώμα. Έχουμε αποκτήσει δικούς μας κώδικες τιμής, χιούμορ, συννενόησης, ωστε είναι τρομερά δύσκολο να κάνουμε παρέα με άλλα άτομα. Αν είσαι με τους ίδιους φίλους 20 και βάλε χρόνια...Νιώθεις ρε παιδί μου οτι έχεις μια δεύτερη μεγάλη οικογένεια.

Χτες η ελληνική ραδιοφωνία γιόρταζε τα 70 χρόνια της. Το Δεύτερο Πρόγραμμα είχε εκλεκτούς καλεσμένους όλη την ημέρα, με πολύ αρχειακό υλικό, και ωραίες συζητήσεις σχετικά με το ραδιόφωνο. Ξεχώρισα την εκπομπή που έκαναν μαζί ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου. Πρώτα απ' όλα, ήμουν στο νεκρικά ήσυχο γραφείο μου και άκουγα από τ' ακουστικά και γελούσα μονάχη μου, θέαμα εξαιρετικά αστείο. Αλλά η παρέα, η φιλική σχέση που έχουν και ακούγεται, το νιώθεις στο γέλιο τους, στις κοινές τους φράσεις, στις κοινές τους αναμνήσεις...Τι όμορφα! Πώς μπορείς να ζήσεις δίχως φίλους; Τι αξία έχουν οι στιγμές αν δεν τις μοιράζεσαι; Αν σε όλη σου τη ζωή είσαι μόνος σου σβήνεται η ύπαρξή σου; Είναι μάλλον σαν να μην έζησες ποτέ.

Εγώ κι οι φίλοι μου πάμε για μπάνιο


Τέλος πάντων, αποφάσισα να αφιερώσω το πρώτο μου post στην παρέα μου που μου λείπει πολύ εδώ στα ξένα που μ' έστειλε το ξερό μου το κεφάλι. Θα 'γραφα τα ονόματά σας τώρα πουλάκια μου αλλά άντε, μην εκτεθούμε οικογενειακώς, εσείς τι φταίτε;