Ακεφιές

Ενάμιση χρόνο πριν μαζεύεις τα μπογαλάκια σου, παίρνεις το δίπλωμα στο άλλο χέρι και αφήνεις την μικρή σου πόλη για να πας να βρεις την τύχη σου στη Μεγαλη Πόλη. Εκεί θα έχεις ευκαιρίες καριέρας, εκεί θα αναμετρηθείς με τον αντικοινωνικό εαυτό σου και θα γνωρίσεις νέο κόσμο, εκεί θα δεις τις καλύτερες συναυλίες, θα πας στα πιο ψαγμένα μαγαζιά, εκεί θα μείνεις με τον έρωτα σου,στο ίδιο σπίτι να ζείτε το ειδύλλιο σας ευτυχισμένοι!

Και να 'μαστε τώρα στη Μεγάλη Πόλη όπου δεν είναι και όπως τα φαντάστηκες. Κι αρχίζουν τα δύσκολα. Να μείνεις, να φύγεις, να μείνεις, να φύγεις. Μη γελιέσαι! Είσαι εδώ μόνο γιαυτόν, κι άσε τα φεμινιστικά σου. Κατέρριψες όλες σου τις θεωρίες περι ανεξαρτησίας και φιλίας υπερ πάντων και ακολούθησες κι εσύ έναν άντρα. Κρύφτηκες από πίσω του και βρήκες αιτία για όλα τα προβλήματά σου.

Και τώρα πώς να μείνεις; Να χάσεις όλες τις υπόλοιπες ευκαιρίες που μπορεί να σου δωθούν, να γκρινιάζεις και να αναμασάς την ίδια καραμέλα- είμαι εδώ εξ' αιτίας σου- να απαρνηθείς οικογένεια, συγγενείς, φίλους, στέκια, αναμνήσεις...

Και πώς να φύγεις; Να τον αφήσεις πίσω και μετά να συνειδητοποιήσεις πως ήταν τέλειος, να παρατήσεις δουλειά και ξανά άφραγκη, να μετακομίσεις και όλα πάλι απ' την αρχή, να πάρεις το ρίσκο της απομυθοποίησης της "άλλης ζωής" που θα ζούσες αν δεν τον γνώριζες.

Και ξαφνικά όλα σου φαίνονται βουνό και αρνείσαι να αποφασίσεις, και αρνείσαι να κάνεις οτιδήποτε, το μόνο που θέλεις είναι να μην σκέφτεσαι, να κοιμάσαι.

Κι έτσι απλά γνωρίζεσαι με την κατάθλιψη...

Υ.Γ. Υπερβολές, απλά είμαι κυκλοθυμική... Μετανιώνω όταν κάνω καταθλιπτικές σκέψεις...Πάμε χαμόγελο ΤΩΡΑ!Δείτε κι ακούστε υπέροχο τραγουδάκι που φτιάχνει διάθεση!