Φεστιβάλ καλοκαιριού

Εδώ και ενάμιση χρόνο βρίσκομαι στην Πάτρα, από σπόντα, χωρίς να έχω καμμιά σχέση με Νότια Ελλάδα. Απλά "έκατσε" όπως μπορεί να "κάτσει" να βρεθώ αύριο στην Κρήτη που πολύ αγαπάω παρεπιμπτόντως, ή Θεσσαλονίκη ή στο νησάκι που έλεγα στο προηγούμενο ποστ. Τέλος πάντων, παρ' όλα τα στραβά αυτής της πόλης και των ανθρώπων της εγώ προσπαθώ να κρατάω θετική στάση απέναντι στα πράγματα και να εκμεταλλεύομαι ό,τι καλό υπάρχει σε μια μεγάλη πόλη όπως είναι η αχαϊκή πρωτεύουσα.
Είδα το πρόγραμμα του διεθνούς φεστιβάλ Πατρών

σημειώσεις:


Πάμε θέατρο
Δευτέρα 23 Ιουνίου

"1 στους 10" από το θέατρο Νέου Κόσμου

3 μετανάστες μιλούν για τις εμπειρίες τους στη φιλόξενη Ελλαδα. Οι ηθοποιοί είναι και οι ίδιοι τους μετανάστες και νομίζω οτι θα πρέπει να το δούμε όλοι μας. Ειδικά στην Πάτρα των Κούρδων και Πακιστανών που στοιβάζονται στις νταλίκες στο λιμάνι.


Πάμε χορό
Παρασκευή 25 Ιουλίου
"Χορευτική τριλογία από την ομάδα ΧΟΡΕΥΤΕΣ"

και Πέμπτη 24 Ιουλίου
"Superlux"

Ο χορός τα σπάει, μου αρέσει τρελά και δεν έχω δει ούτε μια παράσταση της προκοπής. Ακόμα κλαίω γι ατο "2" που έχασα, αλλά θα πάρω το DVD. Και γίνεται και στο κάστρο,ωραία πράγματα! To "Superlux" είναι ντουέτο μιας 25χρονης (Μ. Αντωνιάδη) και ενός 51χρονου (Δ. Καμινάρης) όπου εκπροσωπούνται εκφραστικά 2 διαφορετικές γενιές. Ενδιαφέρον, μ;


Πάμε συναυλία

Παρασκευή 11 Ιουλίου
GLORIA GAYNOR
I will survive...τελεία!



Πάμε αρχαίο θέατρο

Δευτέρα 7 Ιουλίου
"Αίας" του Σοφοκλή (σκηνοθ. Θεόδωρου Τερζόπουλου)

Τετάρτη 9-Πέμπτη 10 Ιουλίου
"Ελένη" του Ευριπίδη (σκηνοθ. Θοδωρή Αθερίδη)

3-4-5 Σεπτεμβρίου
"Μήδεια" του Ευριπίδη ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας (σκηνοθ. Ανατόλι Βασίλιεφ

Πάμε θερινό σινεμά

Δευτέρα 30 Ιουνίου "Η άκρη του ουρανού"
Τρίτη 1 Ιουλίου "Import- Export"
Τετάρτη 2 Ιουλίου "Ένας ελεύθερος κόσμος"
Πέμπτη 3 Ιουλίου
"Κινηματογράφος και μουσική"
Μια ομάδα μουσικών παρακολουθεί και ντύνει μουσικά κλασσικές ταινίες μικρού μήκους (Ο μετανάστης, Αραμπέσκ, Η ζωή και ο θάνατος του 9413, Φιλμ)

και τέλος


Πάμε πάλι συναυλία (οπωσδήποτε)

Παρασκευή 4 Ιουλίου
MADELEINE PEYROUX

Για να πω την αλήθεια μόνο τη διασκευή του Dance me to the end of love ήξερα αλλά έψαξα και βρήκα δουλειά της Γαλλοαμερικανίδας τραγουδοποιού και ενθουσιάστηκα! Ρετρό τζαζ γλυκήτητα, ονειρεμένα κομμάτια και μια φωνή που έρχεται από τα παλιά...Θυμίζει Billy Holiday, ή είναι η ιδέα μου;

Αυτά με το φεστιβάλ, περιμένω και τις συναυλίες εκτός του θεσμού που γίνονται κάθε καλοκαίρι και κυρίς αυτές που λαμβάνουν χώρα σε χωριά και νησάκια που όλα είναι πιο χαλαρά. Καλοκαίρι δίχως συναυλία είναι σαν χειμώνας χωρίς Χριστούγεννα...Ανυπομονώ...